Aberracje genetyczne i przeżycie w przewlekłej białaczce limfatycznej

Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ poprawiła wykrywanie aberracji genomowych w przewlekłej białaczce limfatycznej. Zastosowaliśmy tę metodę do identyfikacji nieprawidłowości chromosomalnych u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową i ocenialiśmy ich prognostyczne implikacje. Metody
Jednojądrzaste komórki krwi 325 pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową analizowano przez fluorescencyjną hybrydyzację in situ do delecji w pasmach chromosomowych 6q21, 11q22-23, 13q14 i 17p13; trisomia pasm 3q26, 8q24 i 12q13; i translokacje obejmujące zespół 14q32. Dane cytogenetyczne na temat cząsteczek były skorelowane z wynikami klinicznymi.
Wyniki
Aberracje chromosomów wykryto w 268 spośród 325 przypadków (82 procent). Najczęstsze zmiany to delecja w 13q (55 procent), delecja w 11q (18 procent), trisomia 12q (16 procent), skreślenie w 17p (7 procent) i usunięcie w 6q (6 procent). Pięć kategorii zostało zdefiniowanych za pomocą modelu statystycznego: delecja 17p, delecja 11q, trisomia 12q, normalny kariotyp i delecja 13q jako jedyna nieprawidłowość; mediana czasu przeżycia dla pacjentów w tych grupach wynosiła odpowiednio 32, 79, 114, 111 i 133 miesiące. Pacjenci w grupach z 17- i 11q-delecją mieli bardziej zaawansowaną chorobę niż w pozostałych trzech grupach. Pacjenci z delecjami 17p mieli najkrótszą medianę czasu wolnego od leczenia (9 miesięcy), a osoby z delecjami 13q miały najdłuższe (92 miesiące). W analizie wieloczynnikowej obecność lub brak delecji 17p, obecność lub brak delecji 11q, wiek, stadium Bineta, poziom dehydrogenazy mleczanowej w surowicy i liczba białych krwinek dały istotną informację prognostyczną.
Wnioski
Aberracje genetyczne w przewlekłej białaczce limfatycznej są ważnymi niezależnymi czynnikami prognostycznymi postępu choroby i przeżycia. Odkrycia te mają wpływ na projektowanie strategii leczenia dostosowanych do ryzyka.
Wprowadzenie
Przewlekła białaczka limfatyczna z komórek B jest najczęstszą białaczką u dorosłych. Ma bardzo zmienny przebieg kliniczny; niektórzy pacjenci umierają z powodu choroby w ciągu kilku miesięcy od rozpoznania, podczas gdy inni żyją przez 20 lat lub więcej.1 Kliniczne systemy staging opracowane przez Rai i wsp.2 oraz Binet i wsp. 3 są najbardziej użytecznymi metodami przewidywania przeżywalności w przewlekła białaczka limfatyczna. Jednakże tych systemów oceny nie można stosować do przewidywania indywidualnego ryzyka progresji choroby i przeżycia we wczesnych stadiach przewlekłej białaczki limfatycznej (stadium Bineta A lub stadium 0 do 2 Rai), kiedy choroba jest najpierw diagnozowana u większości pacjentów. Znaczna heterogeniczność w obrębie etapów klinicznych skłoniła do poszukiwania dodatkowych czynników prognostycznych, ale większość z nich okazała się nieprzydatna.4
Istnieje duże zainteresowanie identyfikacją aberracji chromosomowych, które mogą wskazywać podgrupy pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, którzy mają różne prognozy.5 Konwencjonalna analiza cytogenetyczna była hamowana przez niską aktywność mitotyczną komórek białaczkowych in vitro. W zwykłej metodzie, klonalne aberracje chromosomowe są wykrywane tylko w 40 do 50 procentach przypadków, najczęstsze są trisomia 12 i nieprawidłowości pasm chromosomowych 13q14 i 14q32.6 Fluorescencyjne hybrydyzacje in situ umożliwiają wykrywanie aberracji chromosomowych nie tylko w dzielących się komórkach ale także w jądrach międzyfazowych, podejście określane jako cytogenetyka międzyfazowa
[hasła pokrewne: gorączka zwalniająca, zespół moyamoya, rezonans gdynia ]
[przypisy: amyloza, strój asasyna allegro, pojemnosc minutowa serca ]