Rezultat zawału mięśnia sercowego u weteranów służby zdrowia Weteranów w porównaniu z pacjentami Medicare ad 6

Przed dopasowaniem 16 z 29 współzmiennych miało znormalizowaną różnicę większą niż 10 procent, podczas gdy po dopasowaniu wszystkie standaryzowane różnice były mniejsze niż 5 procent. Korzystając z dobranej próbki, nie zaobserwowaliśmy statystycznie istotnej różnicy w 30-dniowej lub rocznej śmiertelności pomiędzy pacjentami z Medicare i VHA. Różnica w śmiertelności po 30 dniach (śmiertelność wśród pacjentów z Medicare minus śmiertelność wśród pacjentów z VHA) uśredniona dla 5-letnich grup wiekowych wyniosła -0,8% (przedział ufności 95%, -2,8 do 1,3), a różnica w śmiertelności na rok wynosił -1,3% (przedział ufności 95%, -3,9 do 1,3). Po uśrednieniu pośród typów szpitali zaobserwowano podobne wyniki: -0,8 procent w przypadku 30-dniowej śmiertelności (95% przedział ufności, -2,9 do 1,3) i -0,9% w przypadku śmiertelności 1-rocznej (95% przedział ufności, -3,6 do 1,7 ).
Nasze ustalenia dotyczące śmiertelności nie były zgodne z naszymi wcześniejszymi hipotezami. Aby wyjaśnić nasze odkrycia, a także dlatego, że przeżycie poprawia się dzięki stosowaniu wielu leków po ostrym zawale mięśnia sercowego, 29 obliczyliśmy niskie wskaźniki użycia środków trombolitycznych w momencie przybycia do szpitala i użycia beta- blokery, inhibitory konwertazy angiotensyny, aspirynę lub kombinacje tych leków w czasie wypisu. Podobny odsetek pacjentów VHA i Medicare przeszedł trombolizę w chwili przybycia (15,8% w porównaniu z 16,9%, P = 0,16). Spośród pacjentów, którzy przeżyli do wypisu, więcej pacjentów z VHA niż z Medicare otrzymywało beta-blokery (49,7% vs. 41,6%, P <0,001), inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (44,6% w porównaniu z 32,5%, P <0,001). lub aspiryna (77,2% w porównaniu z 68,6%, P <0,001) przy wypisie.
Dyskusja
Przeprowadziliśmy ogólnokrajowe badanie z wykorzystaniem danych klinicznych, aby porównać współistniejące stany, nasilenie ostrego zawału mięśnia sercowego i wyniki u pacjentów leczonych w szpitalach VHA i pacjentów leczonych w ramach finansowania Medicare za opłatą. Aby zminimalizować potencjalne zakłócenia, zebraliśmy porównywalne dane z jednolitej kohorty klinicznej, ograniczyliśmy nasze próbki do mężczyzn w wieku 65 lat lub starszych i dopasowaliśmy kohorty zgodnie z charakterystyką pacjenta i szpitala do przeprowadzenia skorygowanych o ryzyko porównań śmiertelności.
Stwierdziliśmy, że wśród starszych mężczyzn z ostrym zawałem serca osoby leczone w szpitalach VHA częściej chorują na współistniejące schorzenia, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc lub astma, cukrzyca, nadciśnienie, udar i demencja, niż te objęte opieką Medicare. Biorąc pod uwagę te różnice w linii podstawowej, idealnym sposobem na odpowiedź na pytanie, czy jakość opieki jest gorsza w szpitalach VHA, byłoby losowe przydzielanie pacjentów z ostrym zawałem serca do płatnej służby Medicare lub VHA, a następnie do zbadania ich długoterminowy wynik. Biorąc pod uwagę, że nie mogliśmy przeprowadzić tego eksperymentu, zastosowaliśmy podejście skłonności-score do replikacji randomizacji w ramach naszego zestawu danych obserwacyjnych. Korzystając z tej techniki, aby dopasować pacjentów do ich skłonności do korzystania z usług VHA, porównaliśmy przeżycie wśród osób leczonych w systemie VHA i tych, którzy nie byli w obrębie każdego rodzaju szpitala i pięcioletniej grupy wiekowej.
[hasła pokrewne: wodniak pęcherzyka żółciowego, dinoprost, endoskopia kapsułkowa warszawa ]
[więcej w: amyloza, strój asasyna allegro, pojemnosc minutowa serca ]