Udoskonalone światło-mikroskopowe wykrywanie zarodników mikrosporydowych w stolcu i aspirynach dwunastnicy ad 5

Liczba zarodników mikrosporydowych wykrytych w stężonych aspiratach dwunastnicy mieściła się w zakresie od 50 do kilkuset na szkiełko, podczas gdy liczba zarodników w wymazach z niezatężonych aspiratów mieściła się w zakresie od 0 do 20. Zarodniki mikrosporydowe znaleziono na szkiełkach splamionych plamą Grama i Giemsy, a nasz nowy plama. Barwnik na bazie chromotropu ujawnił wzór barwienia podobny do obserwowanego w zarodnikach z próbek kału. Barwienie Grama powodowało albo refraktyczne spory, które barwiły częściowo zarodniki gram-dodatnie albo w gram-ujemne, które miały gram-dodatnie bieguny. Barwienie Giemsy wykazało zarodniki jak opisano wcześniej w preparatach dotyku tkanek jelita cienkiego.32 Slajdy barwione naszą techniką były łatwiejsze do interpretacji niż te barwione technikami Grama i Giemsy, które były związane z trudnością w odróżnianiu zarodników od resztek tła. Zarodniki mikrosporydowe zarówno w nieutrwalonych, jak i utrwalonych formaliną aspiratach dwunastniczych nie barwiły się z Kinyoun carbolfuchsin i bardzo słabo zabarwione trichromem lub toluidyną. Obecność zarodników mikrosporydowych w dwunastnicy została potwierdzona za pomocą mikroskopii elektronowej u jednego pacjenta z mikrosporidiozą jelitową potwierdzoną biopsją. Spośród ośmiu pacjentów z przewlekłą biegunką i negatywnymi biopsjami jelita cienkiego, którzy przeszli endoskopię, siedmiu, dla których dostępne były aspiracje dwunastnicze, nie miało zarodników mikrosporydii ani innych pasożytów.
Dyskusja
Objawy ze strony przewodu pokarmowego są częste u pacjentów z AIDS, a przewlekła biegunka związana z zakażeniem HIV często pozostaje niewyjaśniona pomimo kompleksowego badania stolca. 33 34 35 36 37 Dlatego potrzebne są niezawodne, nieinwazyjne techniki szybkiego wykrywania pasożytów jelitowych. Ostatnie badania z inwazyjnymi procedurami diagnostycznymi u osób zakażonych HIV z przewlekłą biegunką i negatywnymi badaniami kału wskazują, że jelitowy mikrosporydyn E. bieneusi może być jednym z najczęstszych patogenów.3, 4, 25, 36, 37 E. bieneusi zakaża enterocyty jelita cienkiego i został zidentyfikowany tylko u pacjentów z AIDS. 4 Ostatnie doniesienia dostarczają mocnych dowodów na to, że ten pasożyt jest główną przyczyną przewlekłej biegunki u pacjentów zakażonych HIV.25, 37
Rozpoznanie mikrosporidiozy E. bieneusi zależało od inwazyjnych procedur i identyfikacji drobnoustrojów w próbkach biopsyjnych jelita cienkiego.2, 13 14 15, 22, 23, 25, 35 Wykrywanie mikrosporidiów za pomocą mikroskopii świetlnej drobnoustrojów Tkanka jelitowa została dobrze opisana.25, 32 Jednak identyfikacja gatunku i potwierdzenie diagnostyczne wymagały użycia transmisyjnej mikroskopii elektronowej.2, 13 14 15, 22, 23, 25, 35 Mikroskopia świetlna tkanki jelita cienkiego była czasami niewrażliwe; w niewielkich ilościach mikrosporydy wykryto za pomocą mikroskopii świetlnej tylko w próbkach, które zostały oznaczone jako dodatnie pod mikroskopem elektronowym.25, 35, 36
Chociaż mikroskopia elektronowa jest uważana za złoty standard diagnostycznego potwierdzenia mikrosporidiozy, jej czułość jest nieznana. Nasze negatywne wyniki badania przez transmisyjną mikroskopię elektronową próbek od jednego pacjenta, u którego wykryto zarodniki mikrosporydowe w próbkach kału, dwunastnicy i tkance jelita cienkiego za pomocą mikroskopii świetlnej, sugerują, że mikroskopia elektronowa może również nie wykryć mikrosporidii w jelicie cienkim tkanki, gdy występuje niewiele organizmów
[więcej w: przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego leczenie, fosfolipazy, polopiryna s ulotka ]