Udoskonalone światło-mikroskopowe wykrywanie zarodników mikrosporydowych w stolcu i aspirynach dwunastnicy ad 6

Zmienna czułość mikroskopii świetlnej i elektronowej może być spowodowana widocznym ogniskowym rozkładem zainfekowanych enterocytów, niewielkiej ilości tkanki uzyskanej przy standardowej biopsji szczypta oraz niezdolnością endoskopistów do skutecznego wybrania miejsc biopsji w zainfekowanej tkance. Inni donosili o znalezieniu zarodników mikrosporydowych w płynie dwunastniczym, badając aspiraty osadzone w sekcjach parafinowych lub plastycznych.38 Nasze doświadczenie sugeruje, że takie przetwarzanie nie jest konieczne; proste wirowanie i barwienie aspiratów dwunastnicy może z łatwością umożliwić rozpoznanie mikrosporidiozy jelitowej.
Nasza uproszczona technika diagnostyczna prospektywnie wykryła zarodniki mikrosporydowe na mikroskopie świetlnym nieskoncentrowanego materiału kałowego utrwalonego w formalinie od czterech pacjentów, u których diagnoza została następnie potwierdzona biopsją. Zarodniki wykazały charakterystyczny wzór barwienia i można je było łatwo odróżnić od bakterii i resztek kału. Z naszego doświadczenia wynika, że przesiewowe badanie 100 pól immersji ropy na jeden slajd wystarczyło do ustalenia diagnozy. Podejrzewamy, że przeszukiwanie mniejszej liczby pól pozwoliłoby na fałszywie negatywne wyniki u pacjentów, którzy wydalają niewielką liczbę przetrwalników.
Nie byliśmy w stanie skoncentrować zarodników za pomocą żadnej z testowanych przez nas procedur lub zmieniając elementy tych procedur, takich jak względna siła odśrodkowa, czas wirowania lub ciężar właściwy roztworów flotacyjnych. Nasze dane sugerują, że procedury koncentracji stolca nie są konieczne i że bezpośrednie rozmazy mogą być odpowiednie do diagnozy klinicznie ważnej mikrosporidiozy jelitowej. Barwienie Grama, barwienie Giemsy, błękit toluidynowy O i Calcofluor (chemofluorescencyjny optyczny środek rozjaśniający) wszystkie zabarwiały zarodniki mikrosporydowe, ale nie były wystarczająco specyficzne, aby odróżnić zarodniki od bakterii lub innych elementów kałowych.
Nasze dane epidemiologiczne wskazują, że E. bieneusi jest prawdopodobną przyczyną przewlekłej biegunki u pacjentów z AIDS. Częstość występowania mikrosporidiozy wynosiła 22 procent wśród pacjentów z przewlekłą biegunką (6 z 27 pacjentów) i 29 procent wśród osób z niewyjaśnioną przewlekłą biegunką (6 z 21 pacjentów). Odkrycia te są zgodne z wynikami badań endoskopowych u podobnych pacjentów.25, 35 36 37
Częstość występowania, czynniki ryzyka, pochodzenie zakażenia, sposoby przenoszenia, objawy kliniczne i leczenie ludzkiej mikrosporidiozy muszą jeszcze zostać odpowiednio zbadane. Nowa technika, którą opisujemy, posłuży jako praktyczny środek nieinwazyjnej diagnostyki mikrosporidiozy jelitowej. Ułatwi to monitorowanie prób leczenia i poprawi zdolność do naturalnego przebiegu tej choroby.
Finansowanie i ujawnianie informacji
Częściowo wspierane przez Szwajcarską Narodową Fundację Nauki, Departament ds. Weteranów i fundusze Narodowego Centrum Chorób Zakaźnych, Centers for Disease Control.
Używanie nazw handlowych w tym artykule służy wyłącznie do celów identyfikacyjnych i nie oznacza poparcia ze strony publicznej służby zdrowia lub Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej.
Jesteśmy wdzięczni Jeremy J. Berge, MD, Stephen L. Becker, MD, Alison G.
[przypisy: przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, niemiarowość zatokowa, amyloza ]