Wpływ terapii antybiotykami na gęstość opornych na wankomycynę Enterococci w kale skolonizowanych pacjentów czesc 4

Dokładny test Fishera wykorzystano do oceny związku pomiędzy kolonizacją o wysokiej gęstości (zdefiniowaną jako . 4 log na gram) a hodowlami dodatnimi próbek środowiskowych i porównania liczby schematów, które zawierały dwa lub więcej antybiotyków w grupie antybiotyków-antybiotyków oraz w grupa antybiotyków o minimalnej aktywności przeciwtlenowej. Obliczenia zostały wykonane przy użyciu oprogramowania Stata (wersja 6.0, Stata, College Station, Tex.). O ile nie podano inaczej, średnie wartości są podane jako średnie . SD. Wyniki
Charakterystyka pacjentów
W sumie 61 pacjentów miało kolonię jelitową z enterokokami opornymi na wankomycynę podczas badania. Dziesięciu z tych pacjentów zostało wykluczonych z analizy z następujących powodów: próbki stolca od sześciu pacjentów były niedostępne, dwóch pacjentów było skolonizowanych przez E. casseliflavus, a informacja o terapii przeciwdrobnoustrojowej była niedostępna dla dwóch pacjentów.
Tabela 1. Tabela 1. Podstawowa charakterystyka 51 pacjentów i zdarzeń podczas badania. Charakterystyka linii podstawowej 51 pacjentów i zdarzeń, które wystąpiły podczas badania, przedstawiono w tabeli 1. Dwadzieścia dziewięć z 51 pacjentów (57 procent) miało co najmniej trzy pomiary gęstości enterokoków opornych na wankomycynę w kale; Łącznie przeprowadzono 227 pomiarów. Jedenaście pacjentów miało sparowane próbki kału zebrane w odstępie od jednego do trzech dni, gdy nie otrzymywały antybiotyków lub gdy otrzymywały stabilne schematy antybiotyków. Średnia różnica w liczbie organizmów pomiędzy tymi sparowanymi próbkami wynosiła 0,4 log na gram stolca (zakres, 0,1 log do 0,7 log na gram). Ośmiu pacjentów, u których izolowano enterokoki oporne na wankomycynę z hodowli krwi, moczu lub rany krzyżowej, miało dużą liczbę organizmów (. 6 log na gram) w równoczesnych próbkach kału.
Gęstość opornych na wankomycynę Enterococci podczas i po terapii antybiotykowymi antybiotykami
Ryc. 1. Rycina 1. Wpływ terapii antybiotykowej na liczbę opornych na wankomycynę Enterococci i całkowitą liczbę tlenowych i fakultatywnych bakterii Gram-ujemnych w próbkach kału od 57-letniego mężczyzny z marskością wątroby w wyniku zapalenia wątroby typu C. Sześć kilka tygodni przed wprowadzeniem do badania pacjent otrzymał kurs doustnej klindamycyny; dwa tygodnie przed przystąpieniem do badania otrzymał kurs doustnej cyprofloksacyny. Pięć tygodni po rozpoczęciu badania otrzymał profilaktycznie doustnie klindamycynę dwa dni przed wyjęciem zębów w czasie, gdy dobrze radził sobie w domach opieki.
Trzydziestu trzech pacjentów otrzymało łącznie 42 schematy antybiotyków o działaniu przeciwtlenowym. Podczas 40 z tych 42 schematów (95 procent) gęstość kolonizacji pozostawała wysoka (średnia liczba organizmów, 7,8 . 1,5 log na gram). Spośród 78 pomiarów próbek kału uzyskanych w trakcie leczenia antybiotykami-antybiotykami, gęstość przekroczyła 6 log na gram w 68 (87 procent). Nie było znaczących różnic w średniej liczbie organizmów w próbkach kału pomiędzy schematami podawania doustnego a schematami podawania dożylnego (8,3 . 1,5 log i 7,7 . 1,5 log na gram, P = 0,26), pomiędzy schematami zawierającymi jeden antybiotyk i tymi zawierającymi dwa lub więcej antybiotyków (7,8 . 1,6 log i 7,7 . 1,4 log na gram, P = 0,88), pomiędzy monoterapią klindamycyną lub metronidazolem a schematami, które miały szersze spektrum działania (8,2 . 1,9 log i 7,8 . 1,5 log na gram, P = 0,54), lub między poszczególnymi schematami monoterapii, w tym wankomycyną, tetracykliną piperacyliny, klawikanianem amoksycyliny, metronidazolem i klindamycyną (P = 0,6 dla wszystkich porównań)
[podobne: usuwanie ósemek warszawa, rak brodawki vatera, gorączka trawiąca ]
[hasła pokrewne: olx bogatynia, wlewy doodbytnicze, 28 tygodni później cda ]