Wpływ wdychanego triamcynolonu na spadek funkcji płuc w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc ad 7

Osoby przyjmujące placebo częściej zgłaszały umiarkowane lub ciężkie podrażnienie jamy ustnej niż te przyjmujące triamcynolon (2,3 procent vs. 1,1 procent rocznie, P = 0,02). Osoby przyjmujące triamcynol były bardziej skłonne do zgłaszania umiarkowanych lub ciężkich stopni łatwego powstawania siniaków niż osoby przyjmujące placebo (0,8 procent wobec 0,4 procent rocznie, P = 0,16). Nie było istotnych różnic między grupami pod względem liczby osób zgłaszających zaćmę (122 przyjmujących triamcynolon i 114 przyjmujących placebo), cukrzycę lub miopatię. Zasadniczo zadowalające badania kości kręgosłupa lędźwiowego uzyskano na linii podstawowej, rok i trzy lata u 328 uczestników, i zadowalające skany szyjki kości udowej u 359 uczestników. Po trzech latach osoby przyjmujące triamcynolon miały większy procentowy spadek od linii podstawowej w gęstości kości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa i szyjce kości udowej, niż osoby przyjmujące placebo (tabela 3). Zwiększona demineralizacja kości była widoczna zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet (dane nieukazane). Dyskusja
Naszym głównym odkryciem jest to, że wziewny kortykosteroidowy acetonid triamcynolonu podawany w dawce 1200 .g na dobę, nie ma znaczącego wpływu na szybkość spadku FEV1 u osób z łagodną do umiarkowanej COPD. Chociaż nie wykluczaliśmy chorych na astmę, wykluczyliśmy tych, którzy regularnie stosowali leki rozszerzające oskrzela lub kortykosteroidy. W ten sposób skutecznie wykluczamy osoby z objawową astmą. Inne badania dotyczące stosowania wziewnych kortykosteroidów u pacjentów z POChP mają tendencję do wykazywania większych korzyści u osób, których choroba ma bardziej charakterystyczne cechy astmy.27 Nasze analizy podgrup zdefiniowane według stopnia reaktywności dróg oddechowych, nasilenia świszczącego oddechu i obecności lub brak rozpoznania astmy nie zidentyfikował żadnej grupy, która skorzystałaby z punktu widzenia spadku FEV1. Pomimo porad dotyczących promowania stosowania inhalatorów, tylko nieco ponad połowa uczestników korzystała z inhalatorów na satysfakcjonującym poziomie – podobnie jak u pacjentów z astmą, dla której zalecono stosowanie wziewnych kortykosteroidów.28,29 Mimo że nieprzestrzeganie mogło być ukryte efekt leczenia nie wykazał wyraźnej korzyści związanej z triamcynolonem wśród uczestników z lepszą przyczepnością.
Chociaż nie stwierdziliśmy istotnego związku między stosowaniem triamcynolonu a przewlekłym kaszlem, wytwarzaniem flegmy lub świszczącym oddechem, wystąpił mniejszy stopień duszności i mniej nowych lub nasilenie objawów oddechowych u osób stosujących triamcynolon (tabela 2). Co więcej, było mniej wizyt u lekarzy i hospitalizacji z powodu chorób układu oddechowego w grupie otrzymującej triamcynolon.
Nie jest jasne, czy nasze wyniki można ekstrapolować na inne dawki lub formulacje wziewnych kortykosteroidów. Chociaż kortykosteroidy wziewne różnią się wchłanianiem, metabolizmem i siłą działania, wszystkie mają podobny wpływ na zapalenie i reaktywność dróg oddechowych u pacjentów z astmą. Leczenie triamcynolonem zmniejszyło reaktywność dróg oddechowych, co sugeruje, że zapalenie dróg oddechowych zmniejszyło się. Zmniejszona reaktywność dróg oddechowych mogła być odpowiedzialna za zmniejszenie częstości występowania objawów ze strony układu oddechowego i niższy odsetek wizyt w służbie zdrowia w zakresie chorób układu oddechowego w tej grupie. Powód, dla którego wdychane kortykosteroidy zapewniają mniejszą korzyść pacjentom cierpiącym na POChP niż pacjentom z astmą, nie jest jasny; zapalenie w POChP może nie reagować tak dobrze na kortykosteroidy lub może nie być tak ściśle związane z klinicznym przebiegiem choroby.
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmujący triamcynolon mieli więcej demineralizacji kości niż ci, którzy przyjmowali placebo
[przypisy: strój asasyna allegro, wlewy doodbytnicze, amyloza ]
[przypisy: amyloza, strój asasyna allegro, pojemnosc minutowa serca ]