Wyniki losowej próby zgłoszenia partnera w przypadkach zakażeń wirusem HIV w Północnej Karolinie ad 5

Wśród mężczyzn, ci, o których wiadomo, że zostali powiadomieni, byli nieco bardziej skłonni do bycia homoseksualistami lub biseksualistami (48 procent vs. 39 procent, P = 0,22). Płeć, średni wiek i czynniki ryzyka zakażenia HIV nie były istotnie związane ze statusem powiadomienia. To, czy możliwe jest zlokalizowanie partnera, zależy w dużej mierze od tego, czy pacjent indeksu podał nazwę lub adres, czy tylko opis. Skuteczność skierowania dostawcy
Tabela 4. Tabela 4. Skuteczność metod przekazywania wniosków w badaniu partnerskim dotyczącym HIV Partner w Północnej Karolinie. W grupie skierowanej do dostawcy, doradca zdrowia publicznego i badani zgłosili łącznie 78 ze 157 partnerów (50 procent) (Tabela 4). Trzydziestu sześciu partnerów zaakceptowało testowanie na obecność wirusa HIV. Dziewięć było seropozytywnych, a 27 seronegatywnych. Natomiast w grupie skierowanej do pacjenta, tylko 10 z 153 partnerów (7 procent) zostało powiadomionych przez podmiot (8 przyszło do wydziału zdrowia na własną rękę, a 2 nie zostało, ale następnie zostało poprowadzonych przez doradców). Siedem zgłosiło odebranie zakodowanej karty od badanego. Pięciu z dziesięciu partnerów w tej grupie zaakceptowało testowanie na obecność wirusa HIV. Jedna była seropozytywna, a cztery seronegatywne. W grupie pacjentów było 42 partnerów, którzy nie zgłosili się osobiście do wydziału zdrowia, a doradca zdrowia publicznego mógł je zlokalizować. Spośród nich 20 zaakceptowało testy na HIV. Cztery z nich były seropozytywne, w sumie 25 partnerów przetestowano dla grupy skierowania pacjenta. Spośród 61 partnerów badanych w obu grupach 14 (23 procent) było nosicielami wirusa HIV. Tylko 7 (6 procent) ze 112 partnerów badanych w obu grupach badawczych, którzy byli zlokalizowani przez publicznych doradców zdrowia, byli już świadomi swojej ekspozycji na HIV; nie było istotnej różnicy między badanymi grupami w tej zmiennej.
Dyskusja
Prawo Kontroli Chorób Zakaźnych w Północnej Karolinie wymaga, aby wszystkie osoby zakażone wirusem HIV kontaktowały się ze swoimi partnerami, sami lub przez doradcę zatrudnionego przez państwo. Naruszenie tego prawa jest wykroczeniem karanym grzywną, więzieniem lub obiema. Pomimo tego prawa, metoda skierowania pacjenta, z podmiotami odpowiedzialnymi za powiadomienie swoich partnerów, była dość nieskuteczna w tym badaniu; tylko 7 procent partnerów zostało powiadomionych przez podmioty w grupie pacjentów skierowania. Metoda dostawcy-skierowania, wraz z doradcami zdrowia publicznego próbującymi powiadomić partnerów za zgodą uczestnika lub po dwutygodniowej przerwie, dotarła do 50 procent partnerów w tej grupie. Prawie połowa zgłoszonych partnerów zaakceptowała testowanie na obecność wirusa HIV, a około jedna czwarta z nich uzyskała pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV.
Wyższa stawka lokalizacji i powiadamianie partnerów za pomocą metody skierowania dostawcy może mieć ważne implikacje. Partnerzy, którzy są nosicielami wirusa HIV, mogą przedłużyć swoje życie dzięki wcześniejszej terapii, a partnerzy, którzy są nosicielami wirusa HIV, mogą całkowicie uniknąć infekcji modyfikując swoje zachowania seksualne. W naszym badaniu liczba partnerów HIV-negatywnych zgłoszonych przez dostawców była ponad sześć razy większa niż liczba zgłoszona przez samych badanych. Tylko niewielka część tych pacjentów już wiedziała, że mogą być narażeni na HIV.
Ponieważ partnerzy zgłoszeni przez uczestników mogą nie wybrać się do działu zdrowia, doradcy próbowali dotrzeć do wszystkich partnerów w celu ustalenia, czy zostali powiadomieni
[patrz też: strój asasyna allegro, polopiryna s ulotka, wemurafenib ]